-
1 ἐριστικός
ἐριστικός, zum Streit geneigt, streitsüchtig, zänkisch, Plat. Lys. 211 b; τέχνη, σοφία, die Kunst zu disputiren, Soph. 226 a Euthyd. 272 b; auch τὸ ἐριστικόν, was Soph. 225 c erkl. wird τὸ ἔντεχνον καὶ περὶ δικαίων αὐτῶν καὶ ἀδίκων ἀμφισβητοῠν; λόγος, eine Streitrede, eine verfängliche, Streit erregende Rede, Men. 81 a; Isocr. 2, 51; Arist. rhet. 3, 14, vgl. Metaphys. 3, 7. – Οἱ Ἐριστικοί hießen die Philosophen der megarischen Schule, die sich bes. mit dem Disputiren, mit der Dialektik befaßten.
См. также в других словарях:
ἐριστικόν — ἐριστικός eager for strife masc acc sg ἐριστικός eager for strife neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εριστικός — ή, ό (AM ἐριστικός, ή, όν) [ερίζω] 1. αυτός που αγαπά τις έριδες, τις φιλονεικίες 2. αυτός που προκαλεί έριδες, διαφωνίες, συζητήσεις, λογομαχίες («τὰς παιδιὰς ἡδείας εἶναι τὰς ἐριστικὰς», Αριστοτ.) αρχ. 1. αυτός που αγαπά τις μάχες, ο φιλόμαχος … Dictionary of Greek
